2010

Een nieuw jaar is begonnen vol hoop en verwachtingen. De feestdagen zijn voorbij, we hebben goed gevierd samen met familie en vrienden... Het was tof, heel tof, maar onze gedachten dwaalden soms af naar een weeshuis in Almaty. Het is vreemd te wachten op ons vertrek, niet wetende wie ons kindje wordt.
Nora daarentegen, die weet het wel. Zij is ervan overtuigd dat het een babytje zal zijn. Als wij dan zeggen dat mama en papa het niet weten, zegt zij beslist, “Nora wel”.

Grappig is het, maar ook moeilijk, omdat we haar niet beter kunnen voorbereiden. Hoe oud zal het kindje zijn? 7 maanden of 2,5 jaar – een hemelsbreed verschil.

Maar we hebben geluk met Nora, ze houdt van andere kindjes, is heel sociaal en zorgzaam, onmiddellijk klaar om te troosten, hoofdje strelen, kusje geven. We houden rekening met wat jaloezie en concurrentie, maar het zal wel loslopen.

Vandaag is het bovendien precies een jaar geleden dat we onze Simba “Simeke” hebben moeten laten inslapen. Een triestig einde omdat hij ongeneeslijk ziek was. Ook met hem kon Nora het prima vinden – Simba was een lieve loebas, een crème van een hond.