Prinses Nora Alua

Ha, het weerzien met onze lieve meid was zoooo zalig.
En zie, het leventje gaat alweer zijn gewone gangetje. Nora vrolijkt ons zoals gewoonlijk weer op met haar schaterlach waarbij de decibels ons om de oren vliegen.

Ze was heel blij met de cadeautjes en vooral met haar Kazachse prinsessenjurk en Dombra. Ziehier prinses Nora Alua.

De laatste dag

De zon heeft haar biezen gepakt.
Een bezoekje aan het muziekmuseum biedt een mooi alternatief als het regent. Het was wel de moeite, maar een demonstratie zat er niet in. Doordat er geen andere bezoekers aanwezig waren, konden we de muziekinstrumenten enkel bekijken.


Van de Green Market krijgen we maar niet genoeg.
We lieten ons weer verleiden tot het kopen van souvenirs, schoentjes voor ons Woutje en nog een cadeau voor ons Noratje.
Vannacht vertrekken we terug naar huis en het is hoog tijd want we missen ons meisje!!! En onze andere pruts hebben we niet mogen zien.

Woutje kunnen we pas naar huis brengen binnen een 6-tal weken. Geduld is zo’n schone deugd!

Lente in Almaty

We starten de dag met een bezoek aan Gorky Park; een vrij groot wandel-pretpark met aparte zoo. De attracties laten we voor wat ze zijn, maar we kunnen ons voorstellen dat dit ideaal is voor kinderen. Wij maken enkel een toer op het reuzenrad en krijgen zo een mooi beeld van de omgeving.
‘t Zal hier wel druk zijn in het weekend, maar nu zie je vooral werknemers die bladeren opkuisen, bomen snoeien, de vijver vullen... alles wordt in gereedheid gebracht nu het weer lente is. En dat voelen we, wat een zalig weertje!

Met de trolleybus rijden we naar het winkelcentrum Zum.
In een winkel wordt aan Marc gevraagd om model te staan met enkele mutsen in bont. Marc, altijd bereid te helpen, heeft er achteraf spijt van, want de verkoop van bont sponsoren is zeker niet aan ons besteed! Het levert wel een grappige foto op.


’s Avonds gaan we eten in een Kazachs restaurantje waar we nog met Greet en Dirk zijn geweest. De laatste keer dat we er kwamen, was er niets meer te krijgen - geen bevoorrading door het slechte weer?
Maar nu was er opnieuw salat vitamin, fri en sjasliek kouritsa. Spaciba.

Gorky Park

Rechtbank

Vandaag het serieuze werk, de reden waarom we deze keer hier zijn: de rechtbank. De zenuwen vielen, voor mij althans, zeer goed mee.

Na een korte voorbereiding door onze tolk, mochten we in de rechtszaal plaatsnemen en was het wachten tot de procureur en de rechter arriveerden. De tolk zei “all rise” en we waren vertrokken.
Marc en ik moesten beurtelings vragen beantwoorden en dan was het de beurt aan de sociale werkster en de hoofdverpleegster van het weeshuis voor hun getuigenissen en advies. We kregen van iedereen positief advies, ook van de procureur.
De rechter trok zich even terug en bracht daarna het verlossende vonnis: POSITIEF!!! JOEHOE!!!

Vanaf morgen start de beroepsperiode van 15 dagen en dan is Woutje definitief ons zoontje.

Ook Nadia en Koen kregen een positief vonnis voor de adoptie van hun dochtertje. Zij keren vannacht terug naar huis.
Na de rechtbank gingen we nog langs bij de notaris voor het tekenen van volmachten zodat de papieren van onze kindjes kunnen in orde gebracht worden, eenmaal de beroepsperiode voorbij is.

Na een verkwikkend middagslaapje, gingen we vanavond eten bij restaurant “MamaMia” samen met enkele koppels.


Bedankt Mie, voor de foto's van ons Noratje met Pasen - we zijn heel blij te zien dat ze zich goed heeft geamuseerd!

Zalige Pasen

Vandaag, paasdag, mochten we mee op uitstap naar het Nationaal Park Charin, 200 km richting China. Dit park is gekend omwille van zijn canyon.
We werden om 9.00 uur, samen met Nadia en Koen, opgehaald aan ons hotel om met nog 2 andere koppels en 2 schattige, kleine Kazachjes deze trip te maken.
Onderweg stopten we even aan een dierenmarkt met paarden, koeien, schapen en ezeltjes. Een unieke ervaring, hier in Kazachstan.

Het werd een fantastische dag met prachtige landschappen, uitzichten en bergen, vodka, sjasliek en vooral veel ambiance.
We zijn blij dat we dit nog konden meepikken.

Het gezelschap van de Kazachse kindjes deden ons wel constant met pijn in het hart aan ons Noratje denken.
Daarom, Nora lieve schat, je bent altijd in onze gedachten en in ons hart!
We hopen dat de paasklokken geweest zijn bij oma Lis en opa Dis en dat je veeeeeeel eitjes hebt kunnen rapen.
Een fotootje voor jou van mama en papa.


DierenmarktEindeloze steppeGekke bendeCanyon in Nationaal Park CharinStukje zakdoek in boom hangen voor terugkomst naar KazachstanLekkere sjasliekDe gloed van de zonsondergang