At last

Hallo allemaal,

Het was vermoeiend en hectisch de laatste dagen.
Nochtans viel de vlucht huiswaarts heel goed mee: Woutje heeft 2x een slaapje gedaan in een babybedje, Nora heeft filmpjes gekeken en de crew van de KLM-vlucht was supervriendelijk en zeer behulpzaam.
Bij aankomst op Schiphol stonden, naar goede gewoonte, oma Lis en opa Dis ons vol verwachting op te wachten.
En dat is toch wel heel speciaal, om je kindje voor het eerst te mogen tonen, zo fier als een gieter.

Na 2,5 uurtjes kwamen we met de auto thuis aan.
En verrassing (of toch niet?), de voortuin en het hele huis waren versierd om duidelijk te maken dat ons Woutje heel welkom is. Opa Herman en oma Joke hadden zich weer uitgeleefd in de decoratie en stonden te springen om Woutje in de armen te sluiten.
Meter Elke stond daar met tranen in haar ogen en had voor de catering gezorgd – een hele menu – echt super!
Nonkel Jan bracht de grote tut om tegen de gevel te zetten.
Familie en vrienden gaven ons een hartverwarmende thuiskomst en waren benieuwd om onze jongen te ontmoeten.
Zelfs de ooievaar kwam kijken of het “pakje” aangekomen was.

We waren alle vier wel doodmoe zondagavond en ’s nachts werden onze kindjes om beurt wakker dus je mag wel zeggen dat hier maandag 4 wrakken rondliepen, kropen...
Nu, 2 dagen later, zijn we een beetje op onze plooi aan het komen.
Maar het tijdsverschil is nog niet helemaal verteerd.

Nora is blij haar thuis en alle vertrouwde personen en spullen terug te zien, Woutje spendeert zijn tijd met ontdekken en zus lastig vallen.
Dan zucht Nora wel eens omdat broertje zaken afpakt of weggooit of aan haar haar trekt.
Het is wennen, en het zal nog wat duren vooraleer ze echt samen kunnen spelen.
En toch, soms zijn ze samen al aan het schaterlachen.
Hoedanook, onze blog eindigt hier terwijl het leven met z’n viertjes begint.

We willen dan ook een heleboel mensen bedanken:
Familie, vrienden, collega’s, bloglezers, zelfs voor ons onbekende lezers die we ondertussen wat beter kennen, voor jullie meeleven, steun en gelukwensen, bedankt!
Anderzijds hopen we ook dat onze blog een beetje hoop en steun heeft gegeven aan toekomstige adoptieouders die aan het wachten zijn.
We weten hoe ellendig lang wachten kan duren!

Bedankt aan Annemie en Annick van Het Kleine Mirakel voor de ondersteuning, opvolging en het waarmaken van onze droom.
Het team in Almaty is echt goed.
We weten ondertussen dat er altijd wel verrassingen opduiken en dat je het einddoel voor ogen moet houden. Dat is meer dan de moeite waard.
Wat betreft de matching: het moet gezegd, Woutje lijkt echt wel op Marc, het toeval heeft het zo gewild en het is best wel grappig.

Bedankt ook aan onze werkgevers voor het begrip en de mogelijkheid om deze adoptie tot een goed einde te brengen.

Nonkel Jan voor het verzorgen van onze poezen en kippen, alsook Marleentje.

Aan onze adoptiegenoten ter plaatse: het was bijzonder en tof jullie te leren kennen en dit adoptieavontuur samen te beleven. We hopen elkaar nog te zien of te horen.

Namens ons vieren,
Hilde, Marc, Nora en Wout

Nog enkele laatste fotootjes:
IN HET VLIEGTUIGSlapend WoutjeAANKOMST IN SCHIPHOLGezinsfotoOns versierde huisjeDe ooievaar op inspectieZo doen we datFree as a bird

Einde en begin

Tijd om van onze roze wolk te komen.
Morgenvroeg om 6.00 uur worden we aan het appartement opgepikt en naar de luchthaven gebracht. We verlaten het geboorteland van onze kinderen om het leven thuis te hervatten, ditmaal met z’n vieren.
Ons adoptieavonturen eindigen hier en nu, maar we zijn heel blij met onze 2 kapoenen en hopen dat we hen een leven vol kansen, geluk en liefde kunnen bieden.

Nu is het moment gekomen om onze jongste voor te stellen aan zijn nieuwe thuis, familie en vrienden. Via onze blog konden jullie ons volgen en Woutje al een beetje leren kennen, maar morgen is het the real thing.

Ons afscheid van Almaty kon niet mooier zijn: een stralende zon, 26°, en vlak voor onze deur en op de het grote plein het zoveelste evenement dat we mochten meepikken.
Ditmaal openluchtmarkt en optredens met muziek en volksdans.
We liepen zowel Greet en Dirk, als Nadia en Koen tegen het lijf en konden op deze manier ook nog afscheid van hen nemen.
Nora trakteerden we in de namiddag nog op wat bootje varen, trampoline-springen en treintje rijden en dan restte ons nog enkel valiezen pakken en het appartement wat fatsoeneren.
De kindjes gingen voor het eerst tesamen in bad en dat was dolle pret. Hele badkamer nat.

Zicht vanuit ons appartementOns appartement boven links (met balkon)Het grote pleinGreet & Dirk met Indra, Nadia & Koen met Milo en Lina en Marc & Hilde met Nora en WoutNora's favoriet: de trampolineMijn Bumba-circusHelpen bij het stofzuigen

Fonteinen en romantiek

Rustig dagje.
Boodschappen gedaan in de Duitse supermarkt en langsgeweest in het weeshuis.
Het was een heel hartelijke ontvangst en het deed de directrice, hoofdverpleegster en verzorgsters duidelijk veel plezier om onze jongen nog een laatste keer te zien voor we naar huis keren. De directrice wenste ons veel geluk toe en we kregen de kleertjes mee die Wout het meest droeg tijdens onze bezoekjes. Een mooie herinnering voor hem voor later!

Tegen de avond spraken we af met Koen en Nadia en hun kids Milo en Lina.
Nora en Milo konden het bijzonder goed met elkaar vinden en liepen al vlug hand in hand langsheen de fonteinen. Kazachse romantiek...

Gorky Park

Marc heeft al om 14.00 uur het paspoort met visum van Wout opgehaald, terwijl onze 2 kindjes hun middagdutje deden. Een geruststelling.

Het vraagt toch wel wat organisatie om met de kids een uitstapje te maken.
Zo ook vandaag, rekening houdende met hun slaapjes, eten, pampertjes, wc-beurten, handjes wassen, schoenen aan, vlug nog drinken, jasjes mee, zak klaarmaken met fruitpap, drank, koekjes, verschoonmateriaal, niets vergeten... tegen dat je weg bent is het al rap 15.00 uur.

We waagden het er toch op om nog met de taxi naar Gorky Park te trekken.
Gorky park is best te omschrijven als een (verouderd) pretpark met zoo; een plezier voor de kindjes dus.
Na een rit met ons viertjes op het reuzenrad en na enkele toertjes met Nora op de molen, zagen we Greet en Dirk terug die op stap waren met hun prinsesje Indra.
Helaas, kwamen er dreigend donkere wolken opzetten, maar vonden we onderdak bij een klein restaurantje: tijd voor de welbekende sjasliek en een goede babbel terwijl het onweer volop losbarstte.
De bui bleef niet hangen en van zodra alles weer uitgeklaard was, keerden we terug naar onze appartementen want ondertussen was het alweer 18.00 uur. Hoog tijd voor onze Wout zijn pap.

Ingang Gorky ParkIn het reuzenradMet Greet en Dirk en dochtertje Indra

De adoptie is rond

We kregen vanmiddag een telefoontje van Annemie van HKM: de FCA heeft de adoptie definitief goedgekeurd en geeft dit door aan de Belgische Ambassade in Astana. Die faxt de goedkeuring dan door naar de Nederlandse Ambassade in Almaty.
Dwz dat we het visum van Woutje kunnen afhalen en zoals gepland zondag naar huis komen.

Lieve grootouders, nonkels, tantes, meter Elke, neefjes, nichtjes, alle familie en vrienden, nog even geduld en jullie kunnen onze kleine Wout ontmoeten.

Follow up:
Hij is in deze 2 weken enorm opengebloeid, is een echt lachebekje en een grote fledderaar (is dat eigen aan jongens?).
Hij kruipt het hele appartement rond, kan ondertussen al enkele pasjes zelfstandig stappen (waggelend als een eend), brabbelt, laat het ook horen als iets hem niet aanstaat (bvb. als Nora speelgoed afpakt), komt aan onze broek hangen, geeft kopjes en zoentjes (met open mond weliswaar, maar het bijten is toch al minder), is graag bij ons.

In onze keuken, aan papa's broekPapa van 2

Afgestudeerd

Om 11.00 uur hadden we afspraak bij de Nederlandse Ambassade, dachten we...
Daar aangekomen zagen we Greet en Dirk met Indra en Koen en Nadia met Milo en Lina, allemaal om het visum van de nieuwe spruiten in orde te brengen.
En net als je het minst verwacht, loopt er iets mis.
In de Ambassade wordt er gewerkt met een strak schema waarop alle afspraken staan genoteerd. Toen we om 11.15 uur nog niet aan de beurt waren en de andere koppels alweer weg waren, bleek dat we niet op de lijst stonden.
Uiteindelijk werden we uit de nood geholpen en er toch nog tussen gewurmd zodat we vrijdag Woutje’s visum mogen afhalen, mits de goedkeuring van de FCA binnen is.
We hopen dat we vlug goed nieuws krijgen, zodat we zondag 30 mei naar huis kunnen komen. 't Was toch even stressen...

Er was vandaag weer heel wat te doen op het grote plein. Deze keer werd het einde van het schooljaar gevierd (dat is pas een reden om vieren!). Overal zag je de afgestudeerde laatstejaars van de middelbare school in kostuums met kleurrijke linten. De meisjes met grote witte pompoms in hun haar.
Er stond een podium waarop toespraken werden gegeven en waar gezongen werd.
De hele dag was het een drukte van jewelste en zag je de studenten overal in de stad trots in hun tenuekes rondlopen en poseren voor foto’s.
Ook ’s avonds trok een spektakel van zang, dans en licht een massa volk. Zelfs de fonteinen dansten mee op de muziek.
En wij? Wij waren weer blij dit te mogen meemaken.

Aan de Nederlandse AmbassadeAfgestudeerde meisjes poseren trots voor de fotoFonteinen en brede voetpaden met veel bomen - Almaty = zalige stadNora leert bootje varenIn het "Noodles Café"Spektakel aan het theater

Buitenlucht

Net voor 12.00 uur hebben we Woutje nog warm eten gegeven in het appartement en dan zijn we er de hele middag op uit getrokken gewapend met pampers, fruitpapje, flesje water, koekjes.
Eerst een dagschotel gaan eten in de Silkway City, dan naar de Green Market.
Oeps, helemaal vergeten dat die ’s maandags gesloten is.
Buiten de kraampjes aan de ingang was het niet veel soeps. Van de nood een deugd gemaakt en een sjasliekje gegeten van op de bbq terwijl Nora haar middagdutje deed in de buggy.

Net aangekomen in het Panfilov park werd onze schone slaapster wakker en was het tijd voor Woutje’s dutje. En terwijl Nora zich nog eens ging uitleven in het springkasteel wandelden mama en papa om beurt rond met de buggy tot Woutje in slaap viel.
Zo hebben we een hele middag doorgebracht in de buitenlucht, het zonnetje en de schaduw van de bomen.

Sjasliek - Woutje wil ook proevenPanfilov parkKersjes etenSpiegeltje, spiegeltje aan de wand